Autobanden worden gemaakt volgens een speciaal productieproces. Om beter te kunnen begrijpen hoe een autoband in elkaar wordt gezet en waaruit een band bestaat, bespreken we eerst de verschillende lagen waaruit een radiaalband, de meest voorkomende autoband, is opgebouwd.
De typische radiaalband bestaat uit acht hoofdonderdelen
1 Binnenvoering
Radiaalbanden hebben geen binnenband maar zijn voorzien van een luchtdichte laag, die is gemaakt van synthetisch rubber. Dit wordt de binnenvoering genoemd.
2 Het karkas
Dit klinkt misschien een beetje griezelig, maar het karkas is een onmisbaar onderdeel van de band. Het karkas is de laag die boven de binnenvoering zit. Het bestaat uit dunne koorden van textielvezels (of kabels) die in het rubber zitten. Deze kabels bepalen grotendeels de sterkte van de band en zorgen dat de band tegen druk bestand is. Om je een idee te geven: in standaardbanden zitten ongeveer 1.400 kabels, die elk een kracht van 15 kilo kunnen weerstaan. Dat is in totaal dus 21.000 kilo.
3 Zijflankversteviging
De zijflankversteviging zit op de hiel (de plek waar de band op de velg aansluit). Bandenfabrikanten kunnen met de vorm en het gebruikte materiaal in de zijflankversteviging de feedback en het gedrag van de band beïnvloeden. Zo kan een stevig materiaal hier zorgen dat de band meer zijwaartse steun geeft. Dit wordt bijvoorbeeld toegepast bij bedrijfswagenbanden of camperbanden.
4 Hiel
De hiel is de plaats waar de band op de rand van de velg geklemd wordt. De hiel zorgt voor een luchtdichte afdichting tussen de velg en de band. De hielen worden gemaakt van gevlochten staaldraad dat in rubber wordt gegoten en dit zorgt voor extra stevigheid. Elke band heeft 2 hielen, dus per auto zijn dat er 8.
5 Zijwand
De zijwand beschermt de zijkant van de band tegen botsingen met stoepranden en de weg. Op de zijwand staan ook belangrijke details over de band, zoals de bandenmaat.
6 Gordels
Gordels bepalen voor een groot deel de sterkte van de band. Ze bestaan uit zeer fijne, stevige stalen koorden die in het rubber zijn gebonden en om het karkas heen zitten. De gordels maken de band bestand tegen de spanningen van het draaien en zorgen dat de band niet uitzet door de rotatie van de band. Gordels zijn tenslotte flexibel genoeg om vervormingen op te vangen die worden veroorzaakt door hobbels, kuilen en andere obstakels op de weg.
7 Textiellaag
Deze belangrijke veiligheidslaag vermindert wrijvingswarmte en voorkomt bij hoge snelheden de vervorming van de band. De laag bestaat uit koorden van nylonvezels die ingebed liggen in een laag rubber.
8 Loopvlak
Dit is de buitenste rubber laag van een band, waarop het bandenprofiel zit. Het loopvlak zorgt voor grip en vering en is speciaal ontworpen om slijtage en hitte te kunnen weerstaan.
De autobandenproductie begint met een concept
Elke band begint met een concept, dat ontwikkeld wordt naar aanleiding van onderzoek wat door de bandenfabrikant wordt uitgevoerd. Dit concept vormt de basis voor het ontwerp van de band en de materialen die gebruikt moeten worden.
De bouwstoffen van een autoband
Er gaan meer dan 200 ingrediënten in een band, waaronder tot 30 verschillende soorten rubber, vulstoffen en andere ingrediënten. Deze componenten kunnen in 5 groepen onderverdeeld worden:
Natuurlijk rubber: het hoofdbestanddeel van de loopvlaklagen
Synthetisch rubber: onderdeel van de loopvlakken van auto-, 4x4- en bestelwagenbanden
Carbonzwart en silica: deze versterken de banden en verbeteren de duurzaamheid.
Metaal- en versterkte textielkabels: deze vormen het "skelet" van de band, wat zorgt voor vorm en stevigheid
Diverse chemische middelen: deze geven een band unieke eigenschappen, zoals een lage rolweerstand of ultrahoge grip
De voorbereiding van de productie van een autoband
De grondstoffen worden eerst voorbereid. Hierbij worden stoffen koorden gemaakt van de textielkabels en wordt de textiellaag voorbereid. Van de staalkabels worden stalen koorden gemaakt die gebruikt worden voor versteviging van de hielen en de gordels. Vervolgens wordt alles op maat gesneden, wordt de hiel samengesteld en wordt de binnenlaag van de band tussen walsen gekneed.
Bij de voorbereiding hoort ook het mengen van de grondstoffen zoals rubber en chemicaliën. De grondstoffen worden dan gemengd en verwarmd bij een temperatuur van ongeveer 120 graden Celsius. De ingrediënten worden gemengd met gigantische mengers, zodat een zwarte, gomachtige stof ontstaat. Het rubbermengsel maakt uiteindelijk 80% uit van het gewicht van de geproduceerde band.
Na het kneden wordt het rubbermengsel tot een lange streng uitgerekt. Deze moet eerst afkoelen voordat er verder mee gewerkt wordt. De samenstelling van de rubbermengsels die gebruikt worden in de verschillende delen van een band, varieert. Zo wordt in winterbanden meer natuurrubber gebruikt dan bij zomerbanden, zodat de winterband bij lage temperaturen soepeler blijft.
Opbouw van de autoband
Na de voorbereiding van de textiellaag, de stalen gordels en het rubbermengsel, kan het samenstellen van de band gaan beginnen. Alle onderdelen worden in een speciale bandenassemblagemachine samengevoegd tot een autoband. Deze band is nog niet gevulkaniseerd en wordt daarom een ‘lege band’ of een ‘groene band’ genoemd. Deze band is nog stug en moet eerst een vulkanisatie ondergaan om een bruikbare autoband te worden.
Vulkanisatie
De volgende stap is de vulkanisatie van de band met zwavel. Dit gebeurt niet in een vulkaan, maar in hete mallen waar de kunststofachtige rubberen onderdelen worden omgevormd tot een elastisch, vormvast rubber. Hierbij gaan ook de afzonderlijke onderdelen aan elkaar vast zitten. Daarna wordt de ‘groene band’ een bepaalde periode in een warmtepers gebakken, bij een en zekere druk en een ingestelde temperatuur. Dit is ook het moment waarop het profiel en de belettering op de zijkant van de band worden aangebracht.
Kwaliteitscontrole
De laatste stap in het proces is de kwaliteitscontrole waarbij getrainde inspecteurs met behulp van speciale machines iedere band controleren op de kleinste afwijking, voordat de band wordt verzonden voor de verkoop. De controleurs kunnen ook steekproefsgewijs banden uitkiezen die daarna met röntgenstraling worden doorgelicht. Interne zwakke plekken of afwijkingen in de band kunnen zo opgespoord worden.
Bij het maken van een autoband komt dus best nog veel kijken. Van inkoop van grondstoffen tot de laatste kwaliteitscheck. Het is een boeiend proces wat door de fabrikant steeds aangepast en veranderd wordt om zo steeds betere banden te kunnen maken.